نقش فعالیت ورزشی و جنسیت در سلامت روان کارکنان جمعیت هلال احمر شهرستان تهران

مقدمه: با توجه به نتایج جدیدترین پژوهش¬ها روی امدادگران، این افراد به سبب مواجهه با شرایط استرس¬زای شغلی در قیاس با سایر افراد جامعه از سلامت روانی مطلوبی برخوردار نیستند. از طرفی فعالیت ورزشی به عنوان یک راهکار مؤثر برای بهبود بهداشت روانی همواره مورد تأکید محققین بوده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه وضعیت بهداشت روانی امدادگران زن و مرد هلال‌احمر و نیز تعیین نقش ورزش در سلامت روانی این افراد است. روش¬: این مطالعه توصیفی از نوع علّی-مقایسه‌ای است. در این پژوهش 4 گروه آزمودنی (هر گروه 25 نفر) به شیوه نمونه¬گیری در دسترس مورد استفاده قرار گرفتند از این قرار: 1) گروه امدادگران مرد ورزشکار، 2) گروه امدادگران زن ورزشکار، 3) گروه امدادگران مرد غیرورزشکار، 4)گروه امدادگران زن غیرورزشکار. همگی افراد پرسشنامه اطلاعات فردی محقق¬ساخته و نیز پرسشنامه اختلال روانی SCL-90 را پر کردند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و در ادامه از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته¬ها: بر اساس نتایج تحقیق، درصد نسبتاً بالایی از امدادگران (31 درصد) دارای نمره اختلال روانی بالاتر از نقطه برش هستند. همچنین نتایج نشان داد که مردان ورزشکار و غیرورزشکار نسبت به گروه-های همتای خود در جنس مخالف از میانگین سلامت روانی بالاتری برخوردارند، هرچند این اختلاف از لحاظ آماری معنادار نبود. در نهایت نتایج تحلیل واریانس یک¬طرفه نشان داد که سلامت روانی زنان و مردان ورزشکار نسبت به گروه هم جنس غیرورزشکار خود به طور معناداری بالاتر است (P<0.01). بحث و نتیجه¬گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر که بیانگر تأثیر مثبت ورزش بر سلامت روانی امدادگران است، پیشنهاد می‌شود که مسئولین این سازمان¬ها، برنامه¬ها و مسابقات ورزشی را برای امدادگران به عنوان راهکاری سودمند و آسان برای کاهش عوارض منفی ناشی از حضور در شرایط استرس¬زای شغلی این افراد همواره توجه کنند